Puerto de San Glorio

Het was al 10u30 toen ik werd wakker gezoend door mijn twee lieverdjes.  De aanvankelijk voorspelde regen bleef gelukkig uit en de zon nodigde uit tot een wandeling.

Volgens de GPS zou het minder dan een halfuur duren om aan het begin van de wandeling te rijden vanuit Pido, maar toen we in Cosgaya een onooglijk wegje werden ingestuurd (en een paneel ons waarschuwde dat de GPS hier abuis is), moesten we een klein stukje terug naar beneden en bleek de rit zelfs iets meer dan een uur te duren.

Een brede maar soms erg bochtige weg leidde ons over met geel bloeiende brem bedekte hellingen, met hier en daar een toefje purperen heide.

De parking van Puerto de San Glorio was zo goed als verlaten.  We schoten in onze wandelschoenen en hesen onze rugzak op onze schouders.

De koeienweide in en dan naar rechts over een breed pad zachtjes naar beneden, tot we een goed plekje vonden om te  eten, uit de wind.  Even verder werd het pad wat smaller en avontuurlijker (dachten we toen) en verschenen er meer en meer bloeiende orchissen.  Daarna werd het pad weer breder en kwamen we langs een "kommetje" met bruine koeien en paarden, die vredig naast elkaar stonden te grazen.

Het baantje daalde wat en vlak voor de weg waarop we even daarvoor nog hadden gereden, moesten we naar rechts om aan de klim te beginnen.   Het brede karrenspoor dat we daarvoor moesten volgen, vonden we een beetje saai, dus waren we heel blij toen we via enkele trapjes op een single track in het dennenbos kwamen.  We bleven zachtjes klimmen, maar echt moeilijk was het nooit... tot meer en meer omgevallen bomen ons de weg versperden.

We moesten op de duur zo ver van het pad afwijken dat we het niet meer terugvonden, al wisten we zeker dat we nog steeds de juiste kant op gingen.  Ook bij de afdaling naar de parking bleek het paadje op meerdere plekken versperd, maar dat kon de pret niet drukken.

Daarna konden we - na de schoenenwissel en een snoepje - aan de terugrit beginnen, waarbij we nog wat roofvogels zagen zweven in de lucht.  Een alerte Lotte op de achterbank ging uit haar dak toen we er eentje van heel dichtbij konden zien, op een paaltje aan de kant van de weg.

We passeerde nog langs de Lupa voor vers fruitsap en een armvol stokbrood.  Na een heerlijke douche liep de aperitief naadloos over in het avondeten.  Het was alweer snel laat geworden, dus staken we Lotte gauw in bed.  We werkten nog wat aan het reisverhaal en de foto's en lazen nog wat.