Het was al rond een uur of tien toen we opstonden. Ons brood bleek volledig uitgedroogd, dus reden we naar de winkel om vers brood. Na het ontbijt lazen we nog wat (ik ga in "lectuurnood" komen), terwijl Lotte haar hartje ophaalde in de speeltuin van het huisje.
Na een minder-Spartaans-dan-gewoonlijk middagmaal reden we naar de Carrefour in Jaca om eten te kopen voor de volgende dagen... en een ijsje, broodnodig want het kwik stijgt hier vlotjes richting 40°C.
Terug in het huisje staken we alles in de frigo, pakten we onze zwemspullen bijeen en sprongen we de auto in, gewapend met het boek "Wild Swimming Spain." Onze eerste stopplek was aan het stuwmeer Embalse de Mediano. Daar steekt de oude kerktoren boven het water uit (als het water laag genoeg staat), sinds 1974 toen het dorpje onder water werd gezet. In de brandende zon moesten we anderhalve kilometer stappen tot bij het water. Die kerktoren was wel de moeite, maar qua zwemplek was het een ontgoocheling: te veel modder.
Dan onszelf maar teruggesleept naar de auto en teruggereden in de richting van het huisje. Het zwemboek raadde Jánovas nog aan als toffe plek. Ik ben niet zeker of we uiteindelijk op de plek terecht gekomen zijn die de auteurs in gedachten hadden, maar dat is van geen belang: we konden het water in, we konden zwemmen! We moesten wel een paadje volgen tussen prikkeplanten en rozemarijn, en de rivier doorwaden om wat schaduw te hebben, maar het was het allemaal (meer dan) waard!
Het was een tikkeltje moeilijk om in het water te geraken, maar eenmaal erin was het zalig. Een uurtje hebben we gezwommen en gespetterd. Wat heeft dat deugd gedaan! Toen (bijna) iedereen weg was, lieten we ons door de natuur nog uitnodigen tot skinny dipping. Toen we lageraf terug door de rivier waadden, viel de (oude) bus zonnecrème uit een zijzakje van mijn rugzak. Die dreef in sneltempo weg, maar gelukkig schoot een man ons ter hulp.
Op het terras van ons huisje genoten we van een aperitiefje, terwijl Lotte ging schommelen. Na het eten, staken we haar maar meteen in bed, want het was alweer 22u. Wij gingen nog wat buiten zitten: reisverhaal schrijven, lezen, sterretjes zien verschijnen,...
Wim haalde de verrekijker nog tevoorschijn, zodat we nog naar wat neveltjes en sterrenhopen konden kijken.
Reacties
Een reactie posten