Cap d'Erquy

We sliepen weer tamelijk lang.  We konden buiten ontbijten, want het zonnetje was al volop aan het schijnen.  We reden naar Erquy, iets meer dan een uurtje in de auto zitten meezingen met Bart Peeters.  Op een grote parking stonden al veel auto's.  Het is hier duidelijk drukker dan in Normandië.  

Iets na 13 uur begonnen we aan onze wandeling.  We vertrokken op een rechte straat, die gelukkig al snel overging in een breed pad.  Aangezien de parking waar we stonden niet het beginpunt van de wandeling was, begonnen we zelf een parcours uit te stippelen.  Uiteindelijk bleek dat we toch de wandeling uit ons boekje aan het volgen waren.

We liepen boven de mooie haven van Erquy en al snel stonden we aan het eerste Lac Bleu.  Het tweede Lac bleu was een stuk kleiner.  Hoog boven het eerste strand dat we tegenkwamen zochten we een plekje om te picknicken.  We vonden een leuk plekje, maar daarvoor moesten we eerst wat afdalen.  Na de picknick kropen we verder naar beneden, soms op handen en voeten.  Beneden liepen we over gigantische stenen, die iets verderop vol zaten met honderden mosseltjes en tientallen oesters.  We vonden er ook veel mooie schelpjes.  Er stond een oud, vervallen boothuis.  We liepen door het boothuis en kropen terug naar boven naar het pad.

Daar zaten we echt bij de Cap d'Erquy en was het wat drukker.  We konden genieten van wondermooie uitzichten.  We kozen ervoor om niet naar het (naakt)strand te stappen, maar om terug te keren naar de auto.  Lotte had intussen al een heleboel foto’s gemaakt (wij ook hoor).  Na een wandeling van een kleine 6km stonden we terug bij de auto.  

We reden nog eventjes naar het Fort de la Latte.  Ook daar was het enorm druk op de parking.  We wandelden eventjes in de richting van het kasteel om vanop afstand wat fotootjes te maken.  We waren pas om 19 uur terug bij het huisje.

We begonnen de auto al wat in te laden en aten een pizza.  Lotte kroop pas tegen 21 uur in bed.  Wij lazen nog wat en schreven het reisverhaal.