Etna: Pizzi Deneri

Het was niet zo gemakkelijk om om 8 uur op te staan vanmorgen.  Gelukkig zorgde Lotte voor ons ontbijt, zodat wij nog wat konden blijven liggen.  Om 9u40 waren we onderweg naar Rifugio Citelli.  We konden in de auto al genieten van de steeds groter wordende Etna en het landschap veranderde al snel in opgedroogde lavavelden. 

Om 10u40 vertrokken we om aan de wandeling te beginnen.  Het was amper 25 graden, dus we waren blij met de aangename temperaturen.  Na een heel kort stukje op de weg, kwamen we op een bospad en begon de zware klim.  Gedurende 5 kilometer moesten we 1100 meter stijgen!  Alsof dat nog niet moeilijk genoeg was, was het grootste deel in vulkaanstof, zodat je na elke stap terug naar beneden gleed. 

Het bos waren we al snel uit, daarna stapten we door vulkaanas, eerst nog met wat groene begroeiing (Astragalus), daarna zonder enige begroeiing.  De wind was nogal hard, zodat Lotte zelfs haar trui aandeed!  Gelukkig waren de uitzichten adembenemend!  We zagen vaak de steeds groter wordende, rokende vulkaan en ook de gigantische lavavelden waren heel indrukwekkend.  

Het pas was niet altijd gemakkelijk te vinden, maar met behulp van de gps-track konden we toch steeds het juiste pad terugvinden.  Omdat het zo steil was, gingen we niet zo snel vooruit... We waren dan ook heel blij dat we eindelijk boven op de Pizzi Deneri stonden.  Het was misschien een beetje bizar dat daar een grote groep stond, met totaal verkeerd schoeisel (net geen teenslippers).  Die waren blijkbaar met een jeep/vrachtwagen naar boven gekomen.  

De afdaling viel ook nogal tegen...  Het grootste deel moesten we via de vulkaanas naar beneden, zodat onze schoenen al heel snel volzaten met de as...  We hebben onze schoenen dan ook meerdere keren moeten uitdoen, en nog vaker probeerden we de steentjes met onze vingers uit onze schoenen te prutsen. 

Uiteindelijk zagen we opnieuw wat groen en iets later konden we door een uitgedroogde rivier wat sneller beginnen stappen.  We kwamen in een bos en konden eindelijk onze schoenen voor de laatste keer leegmaken (en nog wat sneller beginnen stappen).  Na een laatste klimmetje langs de weg, kwamen we na 7u30 (en 13km) terug bij de auto.

Terug in het huisje namen we een douche (want wat waren we vuil!) en aten aperitiefhapjes (want er was te veel wind om echt te eten tijdens de wandeling).  Na het schrijven van de reisverhalen, aten we meloen met parmaham en tomaatjes met mozzarella.