Arequipa - Calama

Het bleef de ganse nacht heel onrustig op straat. Op een gegeven moment werd het zelfs zo erg dat de ramen aan het daveren waren. Ik kon nog tamelijk goed slapen, Sara helemaal niet.

Om 6 uur zou onze taxi komen, maar 10 minuutjes vroeger werd er al op onze deur geklopt om te zeggen dat de taxi ons stond op te wachten. De taxi bracht ons naar de terrapuerto. Wat we al dachten werd tijdens de taxirit bevestigd: In Peru kennen ze voorrang van rechts niet, alleen maar voorrang voor wie het hardste toetert.

Al snel zaten we op de bus naar Tacna. We konden opnieuw genieten van mooie woestijnlandschappen. We kregen eerst een film te zien over een koppeltje dat wou trouwen, gevolgd door alweer een film met veel geweld. Tussendoor werd er een spelletje bingo georganiseerd op de bus. We dachten eventjes dat we gewonnen hadden, maar blijkbaar moesten we de volledige kaart vol hebben, niet 1 rij.

We stopten eens voor een paspoortcontrole en nog eens om te controleren of we geen fruit hadden meegesmokkeld. Rond 13 uur kwamen we aan in Tacna. Daar werden we meegesleept door een Peruviaan, die ons een collectivo naar Arica zou regelen. We moesten heel wat formulieren invullen en na een tijdje zaten we met zes in de auto richting Chili. We stopten aan de grenspost in Peru voor een nieuwe stempel in ons paspoort en reden verder naar de grenspost in Chili. Daar zagen we tot onze verrassing dat het al twee uur later was, dus blijkbaar waren ze al overgeschakeld naar het zomeruur. We lieten onze bagage controleren en al vlug kregen we een nieuwe, Chileense stempel. Vanaf nu hebben Sara en ik evenveel landen bezocht! In Arica probeerden we een bus naar San Pedro de Atacama te boeken, maar daar was helaas geen plaats meer. We konden wel nog een bus naar Calama boeken, een uurtje van San Pedro. We hadden wel geen plaats naast elkaar.

We wisselden geld, en gingen een Chileense Pisco Sour drinken, met frietjes. Er begon een voetbalmatch en de zatte Chilenen waren enorm aan het roepen, zelfs toen de ploeg het veld op kwam. Bij een doelpunt ging iedereen uit zijn dak. Om 19u35 vertrok onze bus naar Calama. Er speelde een film met Eddy Murphy, in het Spaans, met Spaanse ondertitels. Er zat niet zo veel volk op de bus, zodat we toch naast elkaar kropen. Onze passen werden vooraan bijgehouden, zodat we niet bij elke controle gestoord werden.

Rond 21 uur stond de bus stil. We wisten helemaal niet wat er aan de hand was. Uiteindelijk kwamen we te weten dat er een technisch probleem met de bus was. We moesten dus een hele tijd wachten... Om 21u45 kwam er een kleine vrachtwagen langs om onze bus te repareren, maar veel leven leek er niet meer in onze bus te zitten. Gelukkig kwam er om 22 uur een andere bus naar Calama langs, waar we mochten op overstappen. Oef!