Condoriri

We waren al wat voorbereid op de koude temperaturen 's nachts, dus hadden we extra laagjes klaarliggen. Toen onze voetjes opnieuw koud kregen, openden we een pakje handverwarmers en daarmee konden we onze voetjes toch bijna gans de nacht warm houden. Op een gegeven moment vroeg Sara waar haar lama was gebleven. Toen ik nog eens vroeg of ze haar lama echt wel kwijt was, antwoordde ze 'ja ja' en ben ik maar in de slaapzak gaan zoeken naar haar voetverwarmer.

Rond 8 uur kropen we uit bedje, maakten onze rugzakken klaar en kregen ons ontbijt. Daarna begonnen we aan onze klim naar een pas van 5100 meter en bleek dat we vandaag een trip rond onze kampeerplaats zouden maken en dus onze bagage helemaal niet moesten inpakken.

Aan het meer.

We begonnen onmiddellijk te stijgen en onze tentjes werden kleiner en kleiner. We kregen een steeds mooier zicht op de Condoriri en de andere bergen. Op deze hoogte voel je direct aan je adem dat je aan het klimmen bent. Op een gegeven moment zagen we zelfs geen lama's meer, hoewel er toch nog steeds hapklare stukjes gras stonden. We zagen ook meer en meer meertjes in de diepte liggen.

Op weg naar de top.

Op een gegeven moment dachten we echt dat we bijna boven waren, maar toen begonnen we pas echt te klimmen. De paadjes waren soms steil en soms heel erg steil. Toen er echt niets meer groeide, kwamen we op een steil pad, met een heleboel stenen. Tussen de stenen zag Ramiro een vizcacha zitten. Toen we wat lawaai maakten (door een steen te werpen), zagen we wel 6 vizcacha's weghuppelen.

Bijna aan de top.

Toen we eindelijk boven op de pas van 5100 meter stonden, hadden we een prachtig uitzicht op de gletsjers van de Condoriri. In plaats van af te dalen, zoals in het programma stond, gingen we nog een stuk hoger. De grond werd hier en daar nat en we zagen meer en meer sneeuw. Toen we uiteindelijk boven op de top van de berg kwamen, hadden we een schitterend uitzicht. We zagen een mooi meer diep onder ons en Lago Titicaca heel ver weg. Ook dit was voor Ramiro nog niet genoeg en we zochten ons een weg naar de echte top van de berg waarvan we de naam niet kennen. Uiteindelijk kwamen we boven (5350 meter!) en het uitzicht was daar nog mooier! We genoten van het uitzicht, aten ons middageten en namen wat fotootjes.

Eindelijk boven.

Het uitzicht op de top.

De afdaling verliep veel sneller. We konden nog genieten van het mooie uitzicht, zagen meer en meer lama's en we konden ook de mooie kleurvermenging van het gletsjerwater in een meertje zien. Uiteindelijk waren we na 5 uur (om 13u45) al terug bij de tent. Daar hielden we het opnieuw kalm, wasten we onze voetjes, armpjes en gezichtje en kropen we in de tent. Na een tijdje kregen we bezoek van de eigenaar van dit stuk land en moesten we ons registreren (en 20 bolivianos, een kleine 3 dollar betalen). Iets later begon het waarempel te regenen, zeker 30 minuten. Dat was al genoeg om onze tent nat te maken.

Daarna kregen we opnieuw een thee en werd het tijd voor fysica in de tent. We probeerden uit te rekenen op welke temperatuur water kookt op deze hoogte (4650 meter). Al snel wisten we via de gps (luchtdruk = 580 hPa) en de algemene gaswet (pV=nRT) dat dat bij 57 graden moest zijn. Toen we in de tent lagen, zagen we lichtflitsen, waarschijnlijk bliksems in de verte.