Villa Candelara - La Paz
We
moesten nogal vroeg uit bed, want het plan was om de zonsopkomst in de
Salar de Uyuni te bekijken. Om 5 uur maakte de wekker ons wakker en om
5u20 zaten we al in de jeep. Al heel snel zaten we in de Salar de Uyuni.
Het was nog donker, maar toch konden we al zien dat het landschap heel
spectaculair is.
De zonsopkomst was heel mooi. Het viel ons op hoe snel de zon hier wel
klimt. We konden een enorm grote zoutvlakte zien, enorm wit, met een
mooie zeshoekige structuur op de grond. Echt heel bijzonder: voor zover
je kan zien, zie je het witte zout.
![]() |
Zonsopkomst in de Salar de Uyuni. |
Onze volgende stop was Isla Inca Huasi, een 'eiland' in de Salar de Uyuni. Het eiland staat vol met enorm grote cactussen. Het was een eindje klimmen tot de top, maar het uitzicht was fantastisch! Langs alle kanten zagen we het witte zout. Toen we terug beneden waren, kregen we een lekker ontbijt (en zelfs Sara kon weer wat eten!).
![]() |
Isla Inca Huasi. |
We stopten in het midden van de Salar, waar we heel leuke foto's namen: de jeep op Sara haar hand, ik op Sara haar hand, Sara onder mijn voet, ... We reden verder tot 'Ojos del Salar', waar er wat water te zien was, waar lucht naar boven borrelde. Daar in de buurt was er ook een zouthotel, volledig op en in zout gebouwd.
Voor
we in Uyuni aankwamen, bezochten we nog het 'cementerio del trenos',
een echt treinenkerkhof. Er stonden tientallen oude treinen, de ene al
meer vervallen dan de andere, sommige met graffiti (formules van
Einstein en Newton).
In Uyuni bedankten we eerst onze gids Pedro en namen we afscheid van
Brian. Bij 'Todo Turismo' gingen we dan onze bustickets naar La Paz
betalen. Helaas, ze bleken niets te weten van onze reservatie. Gelukkig
waren er nog enkele plaatsen vrij, dus hadden we toch nog tickets. Ook
Dagmar kocht een ticket naar La Paz op dezelfde bus.
Nadat we onze bustickets hadden, gingen Dagmar, Sean, Sara en ik nog
wat rondwandelen in Uyuni. We bezochten het plaatselijk marktje. Sean
keerde nog terug naar San Pedro de Atacama en vertrok dus al wat
vroeger. Toen Dagmar, Sara en ik nog iets gingen drinken, kwamen we
Brian tegen, volledig gewassen. We mochten nog een tijdje in de zetels
in het hostel van Brian zitten en naar de fotootjes kijken. Rond 19u
vertrokken we dan naar het kantoor van 'Todo Turismo'. Na het inleveren
van de bagage, konden we de bus op.
De bus was opnieuw zeer comfortabel, maar de weg helaas niet... De
eerste uren werden we enorm door elkaar geschud, We zaten net naast het
toilet en de deur vloog nogal vaak open. Ik probeerde die dan altijd
maar zo vlug mogelijk terug dicht te gooien. De bus rammelde langs alle
kanten, zodat het nogal moeilijk was om in slaap te vallen.
Reacties
Een reactie posten