Villa Candelara - La Paz

We moesten nogal vroeg uit bed, want het plan was om de zonsopkomst in de Salar de Uyuni te bekijken. Om 5 uur maakte de wekker ons wakker en om 5u20 zaten we al in de jeep. Al heel snel zaten we in de Salar de Uyuni. Het was nog donker, maar toch konden we al zien dat het landschap heel spectaculair is. 

De zonsopkomst was heel mooi. Het viel ons op hoe snel de zon hier wel klimt. We konden een enorm grote zoutvlakte zien, enorm wit, met een mooie zeshoekige structuur op de grond. Echt heel bijzonder: voor zover je kan zien, zie je het witte zout.

Zonsopkomst in de Salar de Uyuni.

Onze volgende stop was Isla Inca Huasi, een 'eiland' in de Salar de Uyuni. Het eiland staat vol met enorm grote cactussen. Het was een eindje klimmen tot de top, maar het uitzicht was fantastisch! Langs alle kanten zagen we het witte zout. Toen we terug beneden waren, kregen we een lekker ontbijt (en zelfs Sara kon weer wat eten!).

Isla Inca Huasi.

We stopten in het midden van de Salar, waar we heel leuke foto's namen: de jeep op Sara haar hand, ik op Sara haar hand, Sara onder mijn voet, ... We reden verder tot 'Ojos del Salar', waar er wat water te zien was, waar lucht naar boven borrelde. Daar in de buurt was er ook een zouthotel, volledig op en in zout gebouwd.

In de Salar de Uyuni.

Voor we in Uyuni aankwamen, bezochten we nog het 'cementerio del trenos', een echt treinenkerkhof. Er stonden tientallen oude treinen, de ene al meer vervallen dan de andere, sommige met graffiti (formules van Einstein en Newton).

Het treinenkerkhof van Uyuni.

In Uyuni bedankten we eerst onze gids Pedro en namen we afscheid van Brian. Bij 'Todo Turismo' gingen we dan onze bustickets naar La Paz betalen. Helaas, ze bleken niets te weten van onze reservatie. Gelukkig waren er nog enkele plaatsen vrij, dus hadden we toch nog tickets. Ook Dagmar kocht een ticket naar La Paz op dezelfde bus. 

Nadat we onze bustickets hadden, gingen Dagmar, Sean, Sara en ik nog wat rondwandelen in Uyuni. We bezochten het plaatselijk marktje. Sean keerde nog terug naar San Pedro de Atacama en vertrok dus al wat vroeger. Toen Dagmar, Sara en ik nog iets gingen drinken, kwamen we Brian tegen, volledig gewassen. We mochten nog een tijdje in de zetels in het hostel van Brian zitten en naar de fotootjes kijken. Rond 19u vertrokken we dan naar het kantoor van 'Todo Turismo'. Na het inleveren van de bagage, konden we de bus op.

De bus was opnieuw zeer comfortabel, maar de weg helaas niet... De eerste uren werden we enorm door elkaar geschud, We zaten net naast het toilet en de deur vloog nogal vaak open. Ik probeerde die dan altijd maar zo vlug mogelijk terug dicht te gooien. De bus rammelde langs alle kanten, zodat het nogal moeilijk was om in slaap te vallen.