Nazca - Arequipa

Na een deugddoende nacht, werden we om 7u30 aan het ontbijt verwacht, maar eerst namen we nog een douche om het laatste (?) zand van gisteren weg te spoelen.  Dat was al raar op zich, want het plafond boven het bad was te laag om rechtop te staan, en het bad zelf  bleek plastic te zijn.  Om klokslag 7u30 werd er al op de deur geklopt om ons te verwittigen dat we moesten ontbijten, want om 8u zou Luis ons komen oppikken.  Het ontbijt deed ons echt een thuis-gevoel krijgen, want we zaten precies in de living, terwijl we Nancy in de keuken een eitje (met melk en kaas) hoorden maken en een vers sapje (banaan, papaya en appelsien) hoorden persen.
Na dit heerlijke ontbijt (mét mate de coca), namen we maar allebei een pilletje tegen reisziekte, want over de vlucht boven de geogliefen worden de vreselijkste verhalen verteld.

Om 8u stond Luis voor de deur en even later (na 2 andere toeristen te hebben opgepikt) stonden we in de luchthaven van Nazca.  Een dik uur later - na de weging en veiligheidscontrole - zaten we met z'n vieren in een krap vliegtuigje, elk met enkele kotszakjes ter beschikking.  Die waren gelukkig niet nodig.  De turbulentie viel goed mee en we legden ons met plezier in de bocht (nu eens naar links, dan weer naar rechts) om alle lijnen zo goed mogelijk te kunnen bekijken.

Klaar om te vertrekken!

Bij de eerste figuur was ik een beetje ongerust, want ik vond het moeilijk om ze te zien, en bovendien waren ze zo klein.  Tenminste: kleiner dan ik had verwacht (ondanks hetgeen ik erover had gelezen).  Maar al snel werden we beter in het opmerken van de figuren.
Nazca-lijnen (kolibri).

Een dik halfuur later stonden we weer met onze voetjes op de grond.  Hoewel we vonden dat de vlucht tamelijk duur was, vonden we toch dat de Nazca-lijnen onmisbaar zijn bij een bezoek aan Peru.
Opengemaakte graftombe in Chauchilla.

We werden weer afgezet aan ons hotel en daarna trokken we naar het centrum; aan een slakkengangetje, want het was belachelijk warm.  Aangekomen op de Plaza Mayor, was het zoeken naar een plekje in de schaduw.  Aangezien de zon hier bijna in het zenith staat, bleek dit een moeilijke opdracht.  Tegen de middag zochten we verkoeling in een restaurantje.  Ze hadden helaas geen pisco, maar ze hebben ons dan maar een wijntje van het huis gegeven.  Dat smaakt ook!  Onze visschotel zag er niet alleen goed uit, maar smaakte ook geweldig.  Na terug op temperatuur te zijn gekomen, sloegen we onze voorraad water in en sloften we verder naar de Plaza Mayor.  Vaya calor!

Tegen 15u werden we aan het hotel opgepikt en reden we naar de begraafplaats van Chauchilla.  Hier konden we 12 opengemaakte tombes bekijken, elk met een aantal mummies in foetus-houding, sommigen met lang (~2m) haar.  Als ze na 1000 jaar nog altijd je graf komen bezoeken, ben je toch goed bezig.  Al denk ik dat veel bezoekers toch vergeten dat ze komen kijken naar échte doden, elk met hun eigen verhaal.  Helaas stak er een ferme wind op en werden we gezandstraald.
Na de begraafplaats gingen we nog naar een werkplaats waar keramiek wordt gerestaureerd, en naar een werkplaats waar een hoop ordinaire stenen wordt bewerkt om er een minuscuul beetje goud uit te extraheren.

Terug in het hotel (waar onze rugzakken nog stonden) hadden we wat tijd om het thuisfront te laten weten wat we al allemaal hadden gedaan.  Daarna trokken we weer naar het centrum en we belandden in de 'Casa del Pisco'.  Met zo'n naam kan je ons wel lokken natuurlijk.  Hier dronken we de beste pisco sour in Peru tot nu toe.  We kregen de flessen in het oog en we zagen dat er verschillende soorten pisco bestaaan: italia, pur en acholado.  We kregen zelfs de verschillende soorten te proeven.

Pisco Sour.

Het was al erg druk in de straten rond die tijd en dan kwam er nog een stoet wagens voorbij met verklede kinderen die met snoep gooiden.  Zeer vreemd.
  
Na onze pisco keerden we nog een laatste keer terug naar ons hotel.  Nancy liet ons nog in de zetel zitten, op het internet, het wc gebruiken,...  Hoewel ze er een beetje als een gendarme uitzag, was ze erg vriendelijk en gastvrij.  Helaas konden we niet gewoon naar boven om een douche te nemen en in het zachte bed kruipen, maar moesten we stilaan afzakken naar de busterminal voor de nachtbus naar Arequipa.  Daar was de verwarring compleet.  Wij dachten dat we de bus van 22u naar Arequipa moesten nemen en onze rugzakken zaten ook al in de koffer.  Bij de controle bleek dat dat onze bus helemaal niet was en dus moesten we in de koffer kruipen om onze spullen te zoeken.  Onze bus moest om 22u30 vertrekken, maar uiteindelijk was het middernacht eer we weg waren.  Toen we een vrouw van onze zetels hadden gejaagd, konden we eindelijk aan onze nacht beginnen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het einde van de wereld

Regendag