Paracas - Nazca

Om 7u15 hadden we onze wekker gezet, want onze trip naar de Ballestas eilanden begon om 7u45. Maar we zitten duidelijk nog met de jet-lag, want rond 6u lagen we al wakker. Verrassend, want we waren al een paar keer wakker geworden. De eerste keer was er nogal veel lawaai en mijn vrouwtje dacht dat het tijd was om op te staan. Toch was het nog maar 23u. De tweede keer werden we wakker om 0u15, door de wekker. Want het was maandag en in België is dat de tijd om op te staan.

Om 7u45 stonden we dan aan het reisbureau. Helemaal alleen, dus we begonnen ons al wat zorgen te make. Een kwartiertje later was er wel heel wat volk en werden we met een busje naar de 'haven' gebracht. Daar kwamen we dezelfde Nederlanders van gisteren tegen, toen we op de bus stonden te wachten. Toen we daar nog eventjes aan het wachten waren, zagen we aan de zee, heel dicht, onze eerste zeeleeuw. Hij lag daar nogal raar, we dachten dat hij ziek was, maar een paar secondjes later sprong hij vrolijk in de zee.

Onze eerste zeeleeuw.

Aan de pier stond de speedboot ons op te wachten. We kregen we allemaal een reddingsvest en die zorgde voor wat warmte. Gelukkig maar, want het was zwaar bewolkt en nogal koud. We namen een plaatsje aan de linkerkant van de boot, want van daar zouden we het beste zicht hebben. De boot was nog maar juist in razende vaar vertrokken, of we zagen al de eerste pelikanen.

Twee pelikanen.

Op de eerste stopplaats kregen we de candelabra te zien, een grote kandelaar in het zand. Toen zetten de boot zijn koers verder naar de Islas Ballestas.We zagen meer en meer pelikanen en andere vogels en na een tijdje begonnen we de Islas Ballestas te ruiken. Het is echt indrukwekkend hoeveel vogels er op en rond de eilanden te zien zijn. Naast pelikanen, meeuwen en guano-vogels zagen we ook onze eerste Humboldt pinguïns. We zagen ook heel veel zeeleeuwen. De lucht was vol slierten vogels. Tijdens het terugkeren, zagen we nog 3 dolfijnen.

De Candelabra.

Een Pinguïn, pelikaan en een Guano-vogel.

Twee zeeleeuwen.

Toen we terugkwamen, stond Ruben ons al op te wachten. We gingen samen een sapje drinken (Sara versgeperst sinaasappelsap, ik papayasap - wat is Zuid-Amerika toch mooi). Op het strand in Paracas zaten ook veel pelikanen, die we dicht konden naderen. 

We pikten onze bagage op en Ruben vertelde ons te gaan zitten in zijn auto. We dachten dat hij ons naar een busje zou voeren, maar blijkbaar zat het busje al vol en konden wij de ganse dag met Ruben naar nationaal park Paracas. De gids van de bus zou ons ook nog uitleg geven op de gemeenschappelijke stopplaatsen (in het Engels!!). Intussen was het heel zonnig geworden, maar er stond wel nog een frisse wind dus onze trui was echt nog wel nodig. 's Avonds zou blijken dat zonnecrème ook nuttig was geweest.

In Paracas.

Op de eerste stopplaats in Paracas, zagen we enorm veel fossielen. Overal waar je keek en een beetje onder het zand zocht, zag je een fossiel. We vonden een mooie, losse fossiel. We zagen mooie woestijnlandschappen en mooie kusten met gekleurde stranden. We genoten echt van al dat moois. Rond 13u kwamen we aan bij een mooie baai, met enkele restaurantjes. We dronken een Pisco Sour (van het huis) en aten Ceviche, een van de specialiteiten van Peru. Als laatste stop keken we naar flamingo's. Het waren er echt heel veel, maar ze zaten wel enorm ver weg.

Terug bij het hotel konden we, dankzij Ruben, onze vlucht over de Nazca-lijnen en ons hotel in Nazcaboeken. Daarna zouden we normaal met Peru bus naar Huacachina reizen, maar Ruben vroeg ons opnieuw om in zijn auto te stappen. We waren verbaasd en een beetje op ons ongemak, maar Ruben vertelde ons dat hij toch naar een verjaardagsfeestje moest in Ica en ons zou afzetten in Huacachina. We waren nog altijd niet volledig gerust, maar dat werd veel beter toen zijn nichtje, met een klein baby-hondje opstapte in Pisco. Pisco is echt wel nog altijd enorm verwoest na de aardbeving van 2007. We reden door Ica, waar de taxi's leuke overdekte brommertjes zijn met 3 wielen, naar Huacachina.

In Paracas.

Huacachina is een mooie oase, midden in de woestijn. Hier deed de woestijn ons denken aan de sahara. We kropen in een buggy en crossten met grote snelheid door de woestijn, steil naar boven en dan weer steil naar beneden. Dolle pret! Af en toe vroegen we een foto pauze. Twee keer mochten we met een sandboard een steile helling naar beneden. Super tof! Bij de laatste stop konden we genieten van een romantische zonsondergang.

Sandboarden in Huacachina.

Sandboarden in Huacachina.

Toen we terug waren, stond Ruben ons op te wachten. Hij zette ons af aan het busstation voor de Peru-bus naar Nazca. Ik denk dat we Ruben veel te veel betaald hebben, want hij heeft ons echt wel serieus geholpen!

Tijdens het wachten op de bus, belden we naar Romy, zodat ze ons vervoer in Nazca naar het hotel kon regelen. De bus van Peru-bus was veel minder luxueus dan de bus van Lima naar Paracas, maar we nog te vergelijken met een standaard tourbus in België. Op de bus werden we heel moe en keken we nog met 1 oog naar een zeer gewelddadige film. In Nazca stond Luis ons op te wachten, boekten we de bus voor morgen naar Arequipa en kropen we zo snel mogelijk in bed.