Huayna Potosi - La Paz

Rond 2u15 slopen we uit onze tent, voorbij de gids, uit het huisje naar buiten om de toiletten te bezoeken. Het was duidelijk al een paar dagen na volle maan, want we zagen een heel mooie sterrenhemel, met de Magelhaense wolken en nog wat andere neveltjes.

We zouden ontbijten om 7u30, maar om 6u50 riep Ramiro ons al wakker. We hadden iets beter geslapen in de tent in het huis, maar toch nog altijd niet echt goed. Het was wel een heel stuk warmer, maar de grond was nog niet zacht genoeg.

Prachtige omgeving bij onze slaapplaats.

Toen we opstonden, was de lucht super-blauw. Het bijna-onweer van gisteren was dus heel ver weg. Om 8 uur vertrokken we voor het laatste deel van onze trektocht, een tocht van 2 uur, volgens Ramiro toch. Het eerste deel was een zware beklimming op de flanken van Huayna Potosi. Het was dus nogal zwaar, maar we zagen wel steeds nieuwe, mooie uitzichten van Huayna Potosi.

Genieten van de Huayna Potosi.

Na een dik uurtje waren we boven op de pas van 5050 meter en konden we beginnen aan de afdaling, volgens ons dus nog 50 minuutjes. Helaas bleven we maar afdalen, soms moesten we opnieuw een beetje stijgen. Ramiro begon ook steeds meer om te kijken en trager te stappen. We dachten dat hij niet meer wist waar hij was. Maar uiteindelijk, om 10 uur 45 kwamen we aan op een plaatsje waar ook onze rugzakken stonden, deze keer afgeleverd door moto's in plaats van ezeltjes.

Genieten van de mooie natuur en van elkaar.

Dit diertje had zich verschanst onder een steen.

Na een snelle hap, vertrokken we rond 11u30 naar La Paz. Ook al was het maar 20 kilometer tot La Paz, toch duurde het heel lang voor we er waren. Uiteindelijk kwamen we in El Alto, de armere buurt van La Paz. Het ziet er inderdaad nogal arm uit en de huisjes zijn niet van de mooiste, maar al bij al lijken de mensen heel gelukkig. Op veel plaatsen lag de weg opgebroken en waren ze aan het werken. Na een tijdje kwamen we aan bij het huis van Ramiro. Daar stonden zijn vrouw en zoontje hem op te wachten. Hij gooide zijn spullen uit de auto en reed verder met ons tot in La Paz. In La Paz boekten we hetzelfde hotel dat we voor de trektocht hadden, gingen we water bijvullen (want we hadden wat te weinig water mee), zochten het kantoor van American Airlines (om onze terugvluchten te bevestigen), kochten we Boliviaanse armbandjes en vonden we zelfs de post. We namen een heerlijke, deugddoende douche en bekeken onze post op internet.

's Avonds dronken we een lekkere Pisco Sour en aten we een heerlijke forel op Indische wijze. We kropen vlug in bedje.