Antelope Canyon - Hanging Gardens - Glen Canyon Dam Overlook

De wekker maakte ons wakker om 6u30.  Nog net op tijd om na het ontbijt om 7u30 klaar te staan bij het bedrijfje dat ons naar Antelope Canyon zou brengen.  We sloegen een praatje met een Antwerpse familie voordat we om 7u50 in de kofferbak van de jeep mochten plaatsnemen.



Lotte vond het wel leuk om in die gekke auto te zitten.  Na twintig minuutjes rijden stonden we aan de ingang van Antelope Canyon.  Onze gids nam ons mee door de Canyon: niet zo hoog, tamelijk smal en soms nogal donker.  Ze vertelde misschien net te veel waar en hoe we onze fototoestellen moesten houden om de beste foto's te kunnen nemen.  We zagen prachtige structuren in zandsteen,  wondermooie kleuren en verschillende vormen.  Het was wel tamelijk druk, maar meestal keek je boven de andere mensen.  Lotte vond het wel leuk om in de buik van de berg te zitten.  Toen we door de canyon waren gelopen, keerden we veel sneller weer terug.  Na een uurtje zaten we terug in de jeep: het einde van ons bezoekje aan een wondermooie slotcanyon, die af en toe nog eens serieus onder water staat (2004, 2015, ...).



Iets voor 10 uur stonden we terug in ons hotel.  We speelden nog wat en vertrokken toen naar het beginpunt van de wandeling naar de Hanging Garden.  Dit was echt een woestijnwandeling, eerst over zandpaadjes, daarna over zandsteen.  Na een kort klimmetje stonden we bij de Hanging Garden.  Een kleine oase in de hitte van de woestijn.  Het was er lekker koel!  Blijkbaar ontstaat zo een hangende tuin doordat het water in de Glen Canyon Dam onder hoge druk door de zandsteen wordt geduwd.  Als het water ergens anders de zandsteen weer verlaat, dan groeien daar snel plantjes.  Het was daar echt aangenaam koeler.  We zagen een mooi gekleurde hagedis.






We reden verder naar de Glen Canyon Dam Overlook.  Daar had je een prachtig zicht op de dam en op de brug.  Daarna reden we nog naar het bezoekerscentrum waar Lotte opnieuw junior ranger werd (2 keer, ook al dachten we dat je geen Rainbow Bridge ranger kon worden).


Terug in het hotel aten we vlug (het was al laat) en speelden we met Lotte.  In het zwembad toonde Lotte dat ze al bijna de ganse lengte van het zwembad met haar bandjes kan zwemmen.  We namen een bad, deden boodschappen en gingen pizza eten bij de Italiaan.  Na een dansje in het hotel kroop Lotte snel in bed.  Wij lazen wat, haalden de foto's binnen en losten nog wat raadsels op.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Museo de Antropologia

Atlantische oceaan - Roosbeek

Teotihuacán