Grand Canyon - South Kaibab Trail

De wekker liep vanmorgen af om 6 uur.  We hadden het allemaal wat moeilijk om uit bed te raken.  Het was nogal koud, maar het zonnetje scheen wel al vrolijk!  Lotte wou niet uit bed komen, we denken omdat het wat te koud was.  Veel eten wou ze ook al niet doen, we zullen morgen eens ander brood moeten proberen.

Voor 9 uur stonden we alweer op de zelfde parkeerplaats als gisteren.  We gingen eerst eens naar het toilet en vulden ons water aan.  Daarna namen we de oranje bus richting het beginpunt van de South Kaibab Trail.  Lotte haar mondje stond niet stil met verhalen over trollen, kikkers en gevangenissen.

Toen de bus stopte, hadden we al snel een prachtig zicht op de Grand Canyon.  Wat ziet die er veel mooier uit in het zonnetje!

Om 9u30 konden we al vertrekken voor (een stuk van) de South Kaibab Trail.  Die loopt tot helemaal beneden naar de Colorado rivier, maar je mag die op één dag niet naar beneden en terug naar boven wandelen.  Het pad begon heel steil, met scherpe bochtjes.  Het ene adembenemende uitzicht volgde het andere op.  Lotte stapte het grootste deel alleen, nog altijd vertellend over trollen, kikkers en Mega Mindy.  Ze wou vooral op de grote 'rotsen' stappen, dat vond ze leuker dan op het paadje.  Na een uurtje wandelen - vooral in de schaduw - kwamen we aan bij 'Ooh Aah Point'.  Het uitzicht was daar inderdaad wondermooi!

Na nog een halfuurtje wandelen en een valpartijtje van Lotte kwamen we iets voor voor 11 uur aan bij Cedar Ridge.  Hier was een grote vlakte, waar we wat tijd namen om te eten en te genieten van de wondermooie uitzichten.  In de zomer is dit eigenlijk het verste punt dat je nog mag wandelen, dus was dit ook voor ons het punt om terug te keren.  We zagen nog drie groepen met paarden bovenkomen.

Tijdens de klim terug naar boven werd Lotte wel te moe, dus moesten we haar veel meer dragen.  Toch stapte ze nog flinke stukken zelf.  We zaten al snel terug aan het 'Ooh Aah Point' en rustten even later uit in een schaduwrijk plekje.  Daar lieten we ons ook inhalen door de paarden.

Om 12u40 stonden we terug boven.  Niet slecht voor een wandeling die gekend staat als een dagwandeling.  We hielpen nog enkele Nederlanders om de weg te vinden en namen de bus naar Yaki Point, een ander schitterend uitzichtpunt.  We aten een koekje, maakten kennis met Aster, het peutertje van een ander Vlaams koppel en sprongen opnieuw de bus op.  Die zat helemaal vol, maar gelukkig mocht Lotte naast Aster (en haar mama) gaan zitten.  Leuk om eens met andere Vlamingen te kunnen praten die hetzelfde idee hebben over reizen met kinderen.

Het was nog vroeg, maar we keerden toch al terug naar Williams, maar niet zonder eerst nog eens te stoppen om enkele herten te fotograferen.  We gingen nog boodschappen doen en genoten van een deugddoende douche.  Lotte haalde haar hartje nog op in de speeltuin.  Mama maakte pasta en toen die op was wou Lotte direct gaan slapen.  Zo moe was ze!  Wij lazen nog wat en keken naar de foto's.