Grand Staircase Escalante National Monument

Het was nauwelijks half zes toen de olifanten van onze bovenburen weer begonnen rond te trippelen.  Dat ging wel een uur voort, maar gelukkig vielen we toch terug in slaap tot een uur of acht.  Aangezien we toch al geen fan waren van het ontbijt in het hotel, aten we maar de restjes pizza van gisterenavond op.  Een lekker Amerikaans ontbijt!

Het was ons plan om te gaan wandelen bij Wirepass & Buckskin Gulch, maar je hebt om dit moment een 4x4 nodig om bij het begin van de wandeling te geraken, dus zochten we maar een alternatief.  We reden naar het bezoekerscentrum in Big Water, van het Grand Staircase Escalante National Monument, waar we maar liefst vijf stempeltjes in onze boekjes konden zetten en wat meer info konden vergaren over de wandeling naar Birthday Arch.  En gelukkig maar, want anders hadden we het begin van de wandeling nooit gevonden: we moesten parkeren langs de weg en dan aan de overkant van de straat door een poortje lopen, een uitgedroogde rivierbedding in; alleen zag je dat poortje niet van op de weg...

In de uitgedroogde bedding zagen we duidelijk de sporen van water en flash floods, maar gelukkig was het zo goed als overal droog.  In het begin waren de wanden nog niet zo hoog en zagen we veel grote trompetplanten (zoals we die thuis vroeger in potten hadden, alleen veel groter).  Maar gaandeweg werden de wanden hoger, maar nooit zo hoog (en dicht bijeen) dat we schaduw hadden.  Het was dus fameus zweten.

De structuur van het zand en de steen zag er vaak hetzelfde uit, zodat we niet altijd wisten op wat voor ondergrond onze voet zou terechtkomen...  We zagen vrij veel konijnen (James Bruin!) en zelfs een paar Jackrabbits (konijnen met gigantische oren), wat toch wel opmerkelijk is, gezien de droogte.  Maar het sporadische water is blijkbaar toch voldoende voor planten en dieren om zich te handhaven...

Hier en daar waren er grote hoogteverschillen in de bedding, waar we moesten over klauteren en dan was Lotte in haar nopjes.  Maar één keer moesten we echt uit de bedding en langs opzij passeren, omdat we echt niet verder konden anders.

Na een kilometer of drie waren we verondersteld rechts naar boven te klimmen om Birthday Arch te vinden, maar ofwel zochten we op een verkeerde plek, ofwel was dat ding ingestort.  We kregen in elk geval geen boog te zien.  Dat was natuurlijk jammer, maar de wandeling was sowieso wel mooi.

We keerden op onze stappen terug, weer de rivierbedding in, maar hoezeer we ook bleven uitkijken naar de Birthday Arch, we kregen 'em niet te zien...

Terug bij onze auto stond onze teller op een kilometer of zeven, wat echt wel genoeg is om met zulke temperaturen in de volle zon.  Lotte had wel flink zelf gestapt, zeker op de uitdagendere passages, ons telkens waarschuwend dat ze het wel zelf kon en helemaal geen handje nodig had.  Dan kunnen we haar alleen maar ons vertrouwen geven (en soms misschien ook onze adem inhouden) en toezien dat het haar ook effectief lukt zonder hulp.  Maar het hele eind stappen is voorlopig nog wat te veel, temeer omdat ze eigenlijk al veel heeft gestapt deze vakantie.

We reden terug naar het hotel, maar maakten nog een tussenstop in het Big Water bezoekerscentrum voor een nieuwe Junior Ranger badge.  Tijdens de wandeling en in de auto hadden we immers de opdrachten samen opgelost.

In onze kamer aten we nog (het was intussen al redelijk laat) en speelde Lotte, terwijl mama en papa respectievelijk moesten fungeren als paard/dokter en hond.

We namen samen een bad om het stof eraf te spoelen en gingen dan al snel eten.  Voor Lotte bestelden we kip en rijst, en voor onszelf sushi en sashimi, al viel die laatste ook bij ons poppetje in de smaak (vooral de zalm!).

Toen we buitenkwamen uit het restaurant was het weer al helemaal gekeerd: het waaide fel en in de verte zagen we het al regenen.  Het duurde niet lang of we kregen zelf ook druppels op onze hoofden.  Kostbaar water in deze regio!  Maar Lotte lag nog niet lang in bed of het was alweer gestopt met regenen...

Wij gingen - ondanks het gestommel in de kamer boven ons - ook maar vroeg slapen.  De omgeving van Page was heel mooi en we hebben hier leuke dingen gedaan, maar ik ben toch blij dat we morgen weer verder rijden, hopelijk naar een betere overnachtingsplaats.