Page - Zion Mountain Lodge

Rond 7 uur zwaaide Lotte vanuit haar bedje naar ons.  We begonnen al snel wat valiezen in te laden en probeerden toen te ontbijten.  Het was er zo druk dat ontbijten eigenlijk uitgesloten was.  We namen een boterhammetje en wat confituur voor Lotte en gingen op onze kamer eten.  Na het uitchecken reden we al vlug over de brug bij de Glen Canyon Dam.

We stopten nog eens bij het Grand Staircase Escalante National Monument bezoekerscentrum om informatie op te pikken over de wandeling naar de Toadstool.  Die vertrok een kleine twintig kilometer verder.  We waren de enigen op de parking.  We liepen door een prachtig maar zeer bijzonder landschap met mooie kleuren, bergen, heuveltjes, beekjes, ...  Die beekjes lagen natuurlijk droog, hoewel de minimale hoeveelheid regen van de voorbije dagen toch voor wat modder zorgde.  Het paadje golfde vrolijk op en neer en Lotte stapte heel flink zelf!  Na een kilometertje stappen, kwamen we bij de eerste 'Toadstool', een hoge, smalle rots met daarbovenop een platte steen;  precies een paddenstoel.

Het paadje kronkelde nog wat verder naar meer paddenstoelen en eindigde bij een paddenstoelendorpje.  Lotte wees ons de weg en gaf ons een handje op de moeilijke stukken,  zodat we niet bang zouden zijn.  Toen we terugkwamen bij de parking stond die al bijna vol.  Lotte had de meer dan drie kilometer helemaal zelf gestapt:  flink gedaan!

We reden anderhalf uur verder om de Coral Pink Sand Dunes snel te bekijken, maar Lotte was in slaap gevallen.  We vonden $8 entrée-geld iets te veel met een slapende Lotte,  dus keerden we enkele kilometer terug om een duin op te lopen en wat foto's te nemen.

Om 14 uur kwamen we aan bij de Zion Mountain Lodge.  Ons huisje was nog niet klaar, dus keken we nog wat naar de kippen, pony's en paarden.  Een half uurtje later konden we wel in ons mooie huisje, met schommelstoel!  We aten snel en Lotte speelde nog wat.

We planden een picknick 's avonds en we moesten nog melk kopen voor Lotte, dus trokken we naar Orderville (25 kilometer verder), naar de dichtstbijzijnde winkel.  Die winkel viel wat tegen...  We vonden er wel melk, maar niets om 's avonds op te eten.  We reden dus naar Kanab, een grotere stad, maar ook daar vonden we niet direct iets om 's avonds te eten... Intussen was het al na 17 uur, dus gingen we in Kanab bij de Mexicaan eten.  De dienster kwam zich wel vijf keer excuseren omdat alles zo traag ging, ook al vonden wij dat het wel meeviel.

We reden 42 kilometer terug naar ons huisje, waar we nog wat buiten zaten.  Toen Lotte nog niet zo lang in bed lag, begon het te onweren en hard te regenen... Wij vluchtten dus naar binnen om droog te blijven.