Glen Canyon National Recreational Area

Het was amper 5u toen de troep olifanten in de kamer boven ons weer tot leven kwam en meer dan een uur rondtrappelde.  Gelukkig konden we daarna terug in slaap vallen tot een uur of acht.

Het ontbijt van het hotel viel jammergenoeg tegen: blijkbaar wordt er op het continent enkel melkbrood, cornflakes en banaan gegeten...  Het fruitsap was zelfs zo slecht dat je je eerste slok terug in je beker zou laten lopen.

We reden eerst naar het bezoekerscentrum van Carl Hayden, vlakbij de Glen Canyon Dam met daarachter Lake Powell en de iconische brug over de Colorado.  We vonden deze dam wel indrukwekkender dan de Hoover Dam in de buurt van Las Vegas, met de mooie roodachtige Navajo-zandsteen, langzaam uitgesleten door de Colorado.

Nadat we een kaart, krantje en Junior Ranger boekje hadden gekregen in het bezoekerscentrum, wilden we naar de Wiregrass Canyon rijden om daar een wandeling te maken, vlak over de grens met Utah.  Helaas lag het wegje naar het beginpunt van de wandeling er te slecht bij (tenzij voor een 4x4), zodat we toch maar van onze plannen afzagen.  Bij het bezoekerscentrum van Grand Staircase Escalante lazen we dat veel van die baantjes in de buurt impassable waren, al was dat met het huidige weer moeilijk voor te stellen...

We reden dan maar terug naar Arizona en stopten bij het uitkijkpunt / camping bij Lone Rock, een stuk rots dat eenzaam uittorent boven Lake Powell.  Aangezien er daar toch een beetje schaduw was, besloten we daar maar te eten, ook al was het nog vroeg.

Mits wat tussenstops bij mooie uitkijkpunten, reden we naar de parking bij Horseshoe Bend, waar we - gelukkig - nog net een parkeerplaats vonden.  We moesten niet nadenken of zoeken waar het pad begon, want als een kolonie mieren kropen de mensen de zandberg op en over.

Overal werden we met panelen gewaarschuwd dat we stevige schoenen moesten aandoen en (veel) water moesten meenemen.  Ook al was het een wandeling van maar 2km, je kon deze raad maar beter niet in de wind slaan!

Maar het prachtige uitzicht op de Horseshoe Bend, een meander van de Colorado in de vorm van een hoefijzer, mocht er wel wezen!  In de diepte baande de rivier zich een weg, veel groener dan ik me had voorgesteld.  Alleen jammer dat de natuurbeleving wat teniet gedaan wordt door de vele mensen...  Al is het al heel wat rustiger als je een beetje langs de rand verder stapt.

Tijdens het terugstappen, droegen we Lotte om beurt, ze was een beetje moe en misschien wat bevangen van de warmte.  Maar ze had zich wel kunnen uitleven met foto's nemen van het landschap en van ons, al viel ons hoofd soms wel 'ns uit beeld.

We reden terug naar het hotel om ons lekker te verfrissen aan het koele water van het zwembad.  Lotte bleef lang aan de kant spelen met de nieuwe bal, maar een keer in het zwembad, voelde ze zich toch op haar gemak en "zwom" ze een klein stukje los (met zwembandjes maar zonder handjes).

We namen nog een bad en stapten toen terug naar het Mexicaans restaurant van gisteren.  We stapten ook nog even binnen bij het bedrijfje dat ons morgen naar Antelope Canyon zal brengen.  Blijkbaar mogen we geen rugzakken meenemen, dus we zullen nog even moeten nadenken hoe we onze spullen (en dan vooral ons water) gaan meenemen.