Kuerlinkka-waterval

Aangezien we pas om middernacht in bed waren geraakt, waren we blij dat Lotte pas tegen half 9 naar mama en papa op zoek ging.  Na een lekker potje pudding waren we om 10u klaar voor een kort ritje met de auto.  We waren de straat nog niet uit of we werden al "opgehouden" door een rendier dat in het midden van de weg stond.  We konden het alledrie heel goed zien en Lotte ging op de achterbank uit haar dak.  Na en tijdje zagen we nog een kalfje vlakbij, gewoon in de tuin van een huis.

We reden nog even verder en parkeerden bij een stoeterij.  We volgden te voet een breed zanderig pad, tot we de rivier hoorden en besloten om een klein paadje te volgen, dat was uitgesleten tussen de struikjes, het mos en de paddenstoelen.

Naarmate we dichter bij de rivier kwamen, daalde het pad fel af, vaak over stenen die fameus met mos waren bedekt.  Soms wel wat glad, maar erg leuk!

We keken wat naar het water en wandelden verder langs de rivier over een (vaak) onduidelijk pad. Lotte vroeg om in de rugzak te zitten en dat was misschien maar best ook.  Soms was het een beetje moeilijk om overal door te geraken met de rugzak.

Na een tijdje kwamen we bij het watervalletje waarnaar we op zoek waren.  Heel mooi (misschien wel wat kleiner dan verwacht) en de ideale plaats om onze boterhammetjes op te eten (al was het nog vroeg).  Ik zag op een bepaald moment zelfs een vis omhoog springen uit het kolkende water.

Na het eten volgden we de rivier verder stroomafwaarts.  Het water werd weer rustiger en de bedding breder met hier en daar wat zijtakken.  Het pad werd nog onduidelijker, maar we vonden uiteindelijk toch een klein paadje dat steil omhoog klom.  Daarna wandelden we in de richting van het grote pad, ook al was er nu zelfs niet de minste hint van een paadje.  Het rondstruinen kon beginnen!

We hadden de rivier nog niet lang achter ons gelaten, of we zagen al een prachtig en indrukwekkend rendier met een joekel van een gewei niet zo ver van ons vandaan.  Duidelijk een mannetje.

Tussen de naaldbomen slopen we dichterbij.  Lotte riep in het begin "Ik heb een rendier gezien!", maar daarna fluisterde ze alleen nog maar dat ze een rendier had gezien (en dat Meneer Konijn het ook heel goed kon zien).

We blijven een tijdje in de buurt (en namen veel foto's) en sloegen dan af naar links, een helling op, terwijl dat prachtdier verder het bos inwandelde, heel rustig.

Nog diep onder de indruk struinden we verder en al snel stonden we terug bij de auto.  Het was een korte wandeling geweest (nauwelijks meer dan 2km), maar wel lekker avontuurlijk.  En dat rendier was echt het mooiste dat we ooit gezien hebben!

We reden terug naar ons huisje, met een aantal tussenstops.  Eerst naar de souvenirwinkel voor een pin van de Finse vlag (voor op de rugzak) en een knuffelrendier voor Lotte.  Daarna gingen we nog tanken en boodschappen doen.  Dat lekkere (en gigantische) ijsje hadden we wel verdiend!

In de hut maakten we samen nog een gezellig vuurtje (ook al geeft deze kachel nauwelijks warmte), speelden en kleurden we nog een beetje met Lotte.  Na het avondeten (fishsticks) maakten we nog een korte maar deugddoende avondwandeling in de buurt van onze blokhut, voor we Lotte in bedje legden.

Wij pakten daarna al wat spullen in en speelden een paar levels (wel, eigenlijk veel te veel) NeoLemmix.  Het was al na 23u toen we in bed kropen, terwijl het enorm begon te regenen en te weerlichten.