Tähtipolku

Om 6u45 hoorden we een bonk in de kamer van Lotte en iets later stond ze wenend in onze kamer. Ze bleef nog een tijdje rustig bij ons in bed liggen tot we om 8u opstonden.  Na het ontbijt reden we richting het Kesänkijärvi-meer.  Voor we daar aankwamen (en het was maar 4 kilometer) zagen we al een rendier aan de kant van de weg.  Aan het meer begonnen we aan het Tähtipolku-pad (sterrenpad). Voor we echt vertrokken waren, viel Lotte pardoes op haar buik.  Na een beetje wenen, stapte ze toch vlotjes 1,2km voordat ze in de rugzak wou.

Het begin van het pad (de eerste twee kilometer) was heel eenvoudig: een vlak en breed pad langs het meer.  We zagen een kleine kikker wegspringen voor onze voeten.  Toen we na twee kilometer aan het eind van het meer kwamen, draaide ons pad scherp naar links.  We zagen de eerste panelen met informatie over de sterrenhemel. 

Het pad ging nu steil naar boven.  Als ze in Lapland een pad naar de top van een berg willen leiden, doen ze dat blijkbaar meestal recht naar boven.  Het was dus zweten geblazen!  Na een tijdje veranderde het pad in een grote hoop stenen.  Op handen en voeten klauteren was nog net niet nodig. Tussen die stenen merkten we opnieuw een kikker op (die zat echt al heel hoog boven het meer!).

Iets voorbij de top van de Pirunkuru installeerden we ons voor een picknick en maakten we een timelapse.  We hadden een mooi uitzicht op enkele bergen en heuvels vol dennenbossen.  Het begon plots heel donker te worden en fel te waaien, dus ruimden we snel alles op en haastten ons naar beneden.  Het pad was heel aangenaam nu, dus konden we wel wat snelheid maken.

We lachten met een ander koppel wandelaars dat altijd 15m uit elkaar liep, de vrouw voorop.  Af en toe eens kijken of alles nog in orde was met haar man deed ze niet.  Na wat vlonderpaadjes bereikten we na 4 uur opnieuw onze auto.  Het was gelukkig nog altijd niet aan het regenen.

Wij gingen eerst nog eens naar het meertje, waar we nog een tijdje langs het water zaten.  Tijdens het terugrijden spotte mama een rendier wat verder in het bos.  Ze stapte uit en kon van heel dichtbij foto's maken.  Het rendier kwam ook nog eens heel dicht bij de auto paraderen, dus Lotte en ik konden het beestje ook heel goed zien.

Terug in het huisje genoten we van een lekker soepje.  Daarna speelden we met Lotte.  Rond 18u aten we pizza.  Lotte had grote honger, want ze speelde bijna een halve pizza naar binnen.  We maakten nog een avondwandeling en namen een douche.  Lotte ging rond 20u slapen.  Mama maakte nog lekkere pudding. Wij gingen nog in de sauna en speelden (veel te lang) lemmings.